2.0:- ஒரு சினிமா ரசிகனின் விமர்சனம்

எந்திரன் என்ற பிரம்மாண்டப் படைப்பின் 2ம் பாகமாக, ரசிகர்களின் எதிர்பார்ப்பில், 3D தொழில்நுட்பத்தில் வெளியாகி இருக்கும் 2.0 எப்படி இருக்கிறது?
தலைவர் சூப்பர் ஸ்டார் எப்படி அசத்தியிருக்கிறார் என்று காண வேண்டிய ஆர்வம் அனைவரிடத்திலும்!

அப்படி என்ன புதுமை செய்திருக்கிறார் ஷங்கர்?

பல முறை அடித்துத் துவைத்து வெளுக்கப்பட்ட பழைய பழி வாங்கும் கதை!

அதில் அறிவியலை மையமாக வைத்து ஒரு பார்வை! இதில் பேய்க்கு “Aura” என்று பெயர் வைத்து விட்டனர்.

அதிலும் இதில் பழி வாங்குவது, தற்கொலை செய்துகொண்ட பக்ஷிராஜனின் பேய் என்பதால்,
இதைப் பேய் படமாகவும் கருதலாம்!

கதை நமக்கு ஏற்கனவே தெரிந்துவிட்டதால், திரைக்கதையில் ஆங்காங்கே தொய்வு!

ஆனால், அதை மறைக்க முடிந்தவரை கிராபிக்ஸ் முயற்சிக்கிறது!

குறிப்பாக திரைக்கதையில் “ஐ” திரைப்படம் கண் முன் வந்து போகிறது! அதில் விக்ரம் தன் துன்பத்திற்குக் காரணமானவர்ளை, எப்படிப் பழவாங்குவாரோ, அதே போல இங்கு அக்ஷய் குமார்!

அக்ஷய் குமார் எப்படி “5th ஃபோர்ஸ்” ஆனார் என்பதில் தெளிவின்மை!

ஆனாலும், அதற்கு ஈடு கொடுக்க சிட்டியை மீண்டும் கொண்டு வருகிறார் வசீகரன்!

பின் 2.0 & 3.0 எல்லாம் வருகிறது! 3.0 குழந்தைகளைக் கவரும் என்பதில் எந்த சந்தேகமும் கிடையாது. ஆனால், அது பேசும் வசனங்களில் நமக்கு என்னமோ எரிச்சல் உண்டாகிறது.

படத்தில் எதற்காக பாடல் காட்சிகள் எடுக்கப் பட்டது என்பதே தெரியவில்லை. அதில் சில கோடிகளை சேமித்து இருக்கலாம்!

வசீகரனாக அதே ரஜினி இன்னும் மிளிர்கிறார்!

ஆனால், மற்ற எந்திரர்களாக ரஜினியின் முகத்தில் அத்தனை அயர்சி!
அவரது வயது மூப்பு, அசைவுகளில் தெரிகிறது!
இருந்தும் முடிந்தவரை ரசிகர்களை மகிழ்விக்க முயற்சிக்கிறார்!

அக்ஷய் குமார் அபாரம்! மிரட்டி இருக்கிறார்! ஆனால் ஜென்டில்மேன், இந்தியன், அந்நியன் போன்ற படங்களில், Flashback காட்சிகள் எர்ப்படுத்திய தாக்கம், இதில் வரும் பக்ஶிராஜனின் Flashbackல் இல்லை.

பின்னணி இசை நன்றாகவே இருந்தாலும், எந்திரனின் பின்னணி இசை வரும் போதே திரையரங்கம் அதிர்கறது!

வசனங்களில் சுஜாதா இல்லாதது, பெரும் தொய்வையே தருகிறது!

வசீகரன் பாராட்டு விழா காட்சி, முதல் பாகத்தின,
*என் கடவுள் வசீகரன்* காட்சி மீண்டும் பார்த்தது போல பழைமை!

AIRD மையம் மிகவும் பரிதாபம்! பாதுகாப்பே கிடையாது போல! யார் யாராே சென்று திருடி வருகிறார்கள்!

வசீகரனுள் ஆவி புகுந்து மாறி மாறி பேசுவது, “அந்நியன்” கிளைமாக்ஸ் காட்சியைப் பார்க்கும் நினைவு! ஆனால் மிகவும் கடுப்பேற்றுகிறது!

படத்தில் ரஜினி & மயில்சாமி இந்த இரண்டு நடிகர்களைத் தவிர, மற்ற அனைவருக்கும் உதட்டு அசைவுகள் கவனிக்கப்படவில்லை.

தொழில்நுட்பம் அருமை!
அனைவரும் மிரட்டி இருக்கிறார்கள்! இந்தப் படத்தில் உண்மையான நாயகன், “கிராஃபிக்ஸ்” மற்றும் அதை உருவாக்கிய அந்த டீம் மட்டுமே!

மொத்தத்தில் பழைய பேய் பழி வாங்கும் கதைதான்!

ஆனால், அதில் கிராபிக்ஸ் உதவியோடு, திரையில் ஷங்கர் காட்டியிருக்கும் மாயாஜாலத்திற்கு சல்யூட்!

Climax காட்சியில், எங்கிருந்து அத்தனை குருவிகள் வந்தன என்பது ஷங்கர் அவர்களுக்கே வெளிச்சம்!

குறிப்பு:- இந்தப் படத்தில் எமி ஜாக்சன் இருக்கிறார்.

முக்கியக் குறிப்பு:- இந்தப் படம் பார்க்கச் செல்வதற்கு முன் ஒரு துண்டுத் தாளில்,

• Pride of Indian Cinema
• இதை ரசிப்பவர்களே ரசனையாளர்கள்
• இதை ரசிக்காதவர்களுக்கு ரசனை மட்டு

என்று எழுதி வைத்துக் கொள்ளுங்கள்; எப்பொழுதெல்லாம் திரைக் கதையில் தொய்வு தெரிகிறதோ, அப்பொழுது இதை எடுத்துப் படியுங்கள். உங்களுக்கு நிச்சயம் படம் பிடிக்கும்.

ஷங்கர் என்பவர் ஒரு மாபெரும் படைப்பாளி என்பதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை. காலத்தால் அழிக்க முடியாத பல படங்களைத் தந்தவர் அவர்!

ஆனால் இன்று, அவர் கதையில் நம்பிக்கை வைப்பதை விட, கிராஃபிக்ஸ் மீது அதிக நம்பிக்கை கொண்டுவிட்டாரோ என்ற அய்யம் தோன்றுகிறது!

பாகுபலி மூலம், இந்தியாவின் பெரிய இயக்குனர் என்ற அந்தஸ்தை “ராஜமௌலி” பெற்றுவிட்டாரோ என்ற அய்யம் ஷங்கருக்கு வந்திருக்கலாம்! ஆனால், இருவருமே இந்தியாவின் பெருமைகள்தான்! இந்தியன் 2 மூலம் பழைய ஷங்கர் அவர்களை மீண்டும் சந்திக்கலாம் என்ற நம்பிக்கையில்…

ரசிகன்,

பத்ரிநாத் சீனிவாசன்.

Who am I?

Who is Badrinath Sharma:-

                Badrinath Sharma is a true free spirit. He is often the life of the party, but unlike explorers, he is less interested in the sheer excitement and pleasure of the moment than he is in enjoying the social and emotional connections he makes with others. He is a risk taker; has the dare to fight for others; motivates everyone and delivers the best out of him at all the occasions. He is kind, charming, respectable, independent, and straight forward and very compassionate is how Badrinath Sharma tries to lead his life.

Heart and Beyond:-

                The best thing about Badrinath Sharma is his journey towards his dreams. He knows how to relax himself at hardships and sail through. He has the capacity to handle the ups and downs and stabilizes himself emotionally between success and failures. He is perfectly capable of switching from a passionate, driven idealist in the workplace to that imaginative and enthusiastic free spirit on the dance floor, often with the suddenness which can surprise even his close friends and himself. He spends a lot of time exploring social relationships, feelings and ideas before he find something that really sounds true.

The Mirror Edge Image:-

                When it comes to new ideas, he want to go out and experience things, and don’t hesitate to step out of his comfort zones to do so. He won’t hold his tongues – he feels excited about his findings and shares them with anyone who’ll listen. He explains everything with an example which could help people of all ages to relate and understand. He enjoys both small talk and deep, meaningful conversations towards his desired subjects with his adept at steering conversations that feel completely natural and unforced. He always respects others which eventually earn him the respect of others.

The Narrow roads:-

                When it comes to conceiving ideas and staring any work place especially involving other people, he possess exceptional talent. Unfortunately, his skills with upkeep administration and follow through struggles in most of the occasions. He is a natural explorer of human existence and philosophy, but this backfires when what needs to be done is sitting right in front of him. He never takes things at face value – he look for underlying motives in even the simplest things. It is very common for him to lose a bit of sleep asking himself why someone did what they did, what it might mean and what to do about it. The reason behind this is, he is so selfish to be selfless that he lives with collectivist principles than individualistic ideas. He is so frank in criticizing others in the motive of bringing the best out of everyone which is often misinterpreted.

Self-Projection:-

                Self-Projection or Self-Presentation is very important in being Mr. Sharma. He strives to project himself as a multi-faceted, enthusiastic, respectable, and motivating and out of the box thinker which makes him the same by acting like one and practicing it.

                Even though Mr. Sharma possesses good people’s skills, he distances himself with a particular group of people due to hid bad experiences and the lessons learnt from life. Even the way he text people will reflect whether he want to distance himself or get along. This attitude of Mr. Sharma often projects himself as an adamant and head weighted person.  Sometimes being over cautious in creating a new relationship ends up at losing those relationships.

Why is it so difficult to be Mr. Sharma?

                It is so difficult to be Mr. Sharma as he is a mixture of different kinds of personalities who always creates some principles; makes them as a habit; practice them regularly; and strives to become the change that he wants to see in this world.

                The reason why this article or self-analysis has been written in the context of a third person is because of the fact that he wants to project himself as a person to whom, the word “I” never comes out as he wants to live with his Collectivist principles and his motive to grow stronger and together. What mind echoes is not so important for him, his heart always drives the car of his life. He always want to deliver the best which strives him to try, try and keep trying to ensure that he gets better and better with each and every outing.

This is how I found that I am none other than my own expectations of a perfect person which has made me to project the same as an individual self and I can proudly say that I m what I m!

With Love,

Badrinath Sharma.

வணக்கம் அய்யா!

வாழ்க்கைக்குத் தேவையான கல்வியை வழங்கும் ஆசிரியரை, “வணக்கம் அய்யா” கூறி என்று வணங்குகிறோம். ஆனால், வாழக் கற்றுத் தரும் ஆசிரியர்களை மறந்து விடுகிறோம். இந்த உலகத்தில் இறைவனால் படைக்கப்பட்ட இயற்கையும், பிற உயிரினங்களும், மனிதனுக்கு பல செய்திகளையும், தத்துவங்களையும் சொல்லித்தர முயற்சிக்கிறது. ஆனால், அந்த பாடங்களை நாம் புரிந்து கொண்டு தெளிவு பெறுவது இல்லை. உங்களுக்கு தெரிந்த சில செய்திகளைக் கோர்த்து, அதில் நீங்கள் தெளிவு பெறுவதற்கு உதவும் வகையில் இந்தக் கட்டுரையை வரைய முயற்சிக்கிறேன்.

அந்த வகையில், நமக்குப் பள்ளிகளிலும், கல்லூரிகளிலும், ஏட்டுக்கல்வியைக் கற்றுத்தரும் ஆசிரியர்களைத் தவிர்த்து, வாழ்க்கையை வாழக் கற்றுத்தரும் 10 ஆசிரியர்களைப் பற்றிய விளக்கமும், அவர்கள் சொல்லித் தரும் பாடமுமே இந்தக் கட்டுரையின் சுருக்கம்.

இருளில் மூழ்கியிருக்கும் சகோதரனே, சகோதரியே! மெழுகுவர்த்தி எரிகின்றது! வாருங்கள் வெளிச்சம் நோக்கி செல்லலாம்.

• நிலம்:-

பஞ்ச பூதங்களில் ஒன்றான நிலமே, நமக்கு முதல் ஆசிரியராக விளங்குகிறது.

அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம்போலத் தம்மை
இகழ்வார்ப் பொறுத்தல் தலை” என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர்.
தன்னை வெட்டுவோரையும் விழாமல் தாங்குகின்ற நிலம் போல், தம்மை இகழ்வாரையும் பொறுப்பதே தலையான பண்பாகும்.

வாழ்வில், மனிதர்கள் பொறாமை, சூழ்ச்சி, வஞ்சம், தலைக்கணம், பழி, போட்டி மனப்பான்மை, இகழ்தல் போன்ற தீய குணங்களால், நம்மைத் துன்பத்தில் ஆழ்த்தக் கூடும்; அதன் விளைவாக நாமும் அத்தகைய தீய எண்ணங்களுக்கு அடிமையாகி விடுகிறோம். இதில் நமக்கு நிலம் கற்றுத்தரும் பாடம் என்ன?

எத்தகைய துன்பம் வந்தாலும், தீமையை நாம் பொருட்படுத்தாமல், நமது செயலை தர்மத்தின் வழியில் எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல் செய்தால், நமது எதிரிகள் சோர்ந்துபோய் வீழ்ந்துவிடுவார்கள்.

அந்த நிலம் போன்ற மனதைக்கொள்!

• நீர்:-

எத்தகைய நிலை வந்தாலும், வருபவர்கள் நல்லவர்களா, கேட்டவர்களா என்று அலசி ஆராயாமல் தேவைக்கு தாகத்தைத் தனிப்பது தான் நீரின் மகிமை. தூய்மையற்ற குட்டையைக் கூட, சுத்தம் செய்துவிடும் பாயும் வெள்ளம். பிறரது தீமைகளைத் துடைத்து நன்மையைப் பயக்கும்.

தெளிந்த நீரோடையாக இரு! குழம்பிய குட்டையாக இருக்காதே!

நன்றாக வாழவேண்டும் என்பது எவ்வளவு முக்கியமோ அது போலவே, நல்லவனாக வாழ வேண்டும் என்பதும் முக்கியம்.

வாழும் போது நன்றாக வாழ்வோம், இறந்தும் நல்லவனாக வாழ்வோம்.

• காற்று:-

மலைகளிலும், கடல்களிலும், எரியும் தீயினிலும் கூட காற்று நுழைந்து செல்லும். அது போலதான் ஞானமும் கல்வியும். அந்தக் காற்றைப் போல, அறிவு என்பது எங்கு எல்லாம் இருக்கிறதோ அதில் நுழைந்து ஞானம் பெற வேண்டும். காற்று மாசுபடும் பொழுது, அது நச்சு ஆகிறது; சுவாசத்திற்கு அச்சுறுத்தல் ஆகிறது. அது போல தான் அறிவும். நமது மனித அறிவில் தீமையும் பொறாமையும் பிறக்கும் பொழுது, மனிதன் மிருகம் ஆகிறான். அவனது சமுதாயத்திற்கு அச்சுறுத்தலாக உருவம் எடுக்கிறான். தூய்மையான காற்றைப் போன்று இரு.

இதுவே காற்று நமக்குக் கற்றுத்தரும் பாடம்.

• ஆகாயம்:-

புகழ் என்பது வானில் தோன்றும் மேகங்களைப் போன்றது. அந்த மேகங்கள் மழை, இடி, வெயில் என்று வெப்ப மாற்றங்களுக்குத் தகுந்த வாறு மாறிவிடுகிறது. நிலையற்று கலைந்து சென்றுவிடுகிறது. ஆனால், அந்த ஆகாயம் எந்த சூழ்நிலையிலும், மாறாமல் அப்படியே இருக்கிறது. மனிதனாகப் பிறந்த நாம், அந்த ஆகாயம் போன்ற பொதுவான மனம் கொள்ள வேண்டும். சூழ்நிலைக்குத் தகுந்தவாறு மாறும் வல்லாவனாக இருப்பதை விட, ஆகாயம் போன்ற நல்லவனாக இருக்க வேண்டும்.

• நெருப்பு:-

கடவுளுக்கும் பொதுவாக இருக்கும் ஒன்று அக்னி மட்டுமே. அதாவது நெருப்பு. திருமணங்கள் நடக்கும் போது, அக்னி சாட்சியாக திருமணம் முடிப்பார்கள். ஒரு மனிதன் பிறந்தது முதல் இறக்கும் வரை, அக்னி ஒவ்வொரு நிலையிலும் நமக்கு பொதுவாக இருக்கிறது. ஏன் என்று தெரியுமா? அக்னி உண்மையின் வடிவம். சத்தியத்தின் சுவரூபம். அந்த அக்னியைப் போன்று உண்மையானவனாக இரு. உண்மை பேசுவதற்க்கு அஞ்சாதே! பொய் பேசுதல், நம்மை மேலும் பொய் பேச வைக்கும். ஒரு மனிதன் பொய் பேசக் காரணம், உண்மையை அவனால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியும் தைரியம் அற்ற நிலைதான். உண்மை பேசுபவன் எதற்க்கும் அஞ்சத் தேவையில்லை; அந்த அக்னியைப் போன்று உண்மையாக இரு. விளக்கு எப்பொழுதுமே நேராகவே எரியும். ஒரு போதும் தலை கீழாக எரியாது. அந்த நேர்வழியில் வாழ்

• தென்னை மரம்:-

பஞ்ச பூதங்களைத் தவிர்த்து, நமக்கு பாதம் சொல்லித் தருகின்ற ஆசிரியராக ஆறாவது இடத்தில் இருப்பது தென்னை மரம்.

“நன்றி ஒருவர்க்குச் செய்தக்கால் அந்நன்றி

என்று தருங்கோல் என வேண்டா –நின்று

தளரா வளர்தெங்கு தாளுண்ட நீரைத்

தலையாலே தான்தருத லால்”

என்று ஒவ்வையார் மூதுரையில் கூறுகிறார்.

தென்னை மரம், தனக்கு ஊற்றப்படுகிற தண்ணீரை, அது வளர்ந்த பிறகு, சுவையான இளநீராக நமக்குத் திருப்பி அளிக்கிறது.

அந்தத் தென்னை மரம் போன்று நன்றி மறவாது இரு.

• அன்னப் பறவை:-

பாலையும், நீரையும் கலந்து வைத்தால், அதில் பாலையும் நீரையும் பிரிக்கும் தன்மை கொண்டது அன்னப் பறவை. வாழ்வில் மனிதர்கள் நன்மையும் தீமையும் கலந்து இருப்பார்கள். அதில் நல்லவையையும், தீமையயும் பகுத்து, பிரித்துப் பார்த்து, அவர்களது நன்மையை மட்டும் பார்த்து, தீமையை அந்த அன்னப் பறவையைப் போல ஒதுக்கிவிட வேண்டும். இந்த அன்னப் பறவையின் பாடத்தை உணர்ந்தால், வாழ்வில் மனிதன் எந்தத் துன்பமும் இன்றி வாழ முடியும்.

• புத்தகம்:-

புத்தகத்தில் இருந்து நாம் அறிவு பெறுவது வேறு. ஆனால், அந்தப் புத்தகம் ஒரு பொருளாக நமக்கு, சில முக்கிய செய்திகளைத் தரும் ஆசிரியராகத் திகழ்கிறது. ஒரு புத்தகம் அதன் தோற்றத்தால் மதிக்கப்படுவது இல்லை. ஒரு புத்தகம் அதில் எத்தகைய கருத்துகள் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அந்தக் கருத்துகள் வாழ்விற்கு எப்படிப் பயனளிக்கிறது என்பதைப் பொறுத்தே அதன் மகிமை மதிக்கப்படுகிறது. அது போல தான் மனிதனும். ஒரு மனிதன் அவன் கொண்ட பணத்தினாலோ! அவனது வெளித் தோற்றத்தினாலோ மதிக்கப்படுவது இல்லை. அப்படி மதிக்கப் பட்டாலும், அது நிலையானது இல்லை. ஒரு மனிதன் புத்தகத்தில் உள்ள கருத்துகளைப் போல, அவனது குணத்தால் மட்டுமே உயர்ந்தவன் ஆகிறான். நல்ல கருத்துகள் இல்லாத புத்தகம், மதிப்பை இழக்கும். அது போலவே, நல்ல குணம் இல்லாத மனிதனும் மதிப்பை இழப்பான். அந்த புத்தகம் போல உயர்ந்தவானாக இரு.

• மீன்:-

ஆகாரதிற்காக அழுக்கை சாப்பிட்டு தடாகத்தை சுத்தப் படுத்துவதே மீனின் தன்மை. அதை சுயநலம் என்று கருதினாலும், அதில் பாெது நலமும் கலந்திருக்கிறது. இதை நான் சொல்லவில்லை, பராசக்தி திரைப்படத்தில் கலைஞரின் வசனத்தில் சிவாஜிகணேசன் சொன்னது. அந்த மீனைப் போல, நாம் செய்யும் எந்த ஒரு செயலிலும் பொதுநலமும் கருதியே செயல்பட வேண்டும். அதே போல, ஒரு மீன், தனக்கு விரிக்கப்படும் வலையில், இரைக்காக ஆசைப்பட்டு, மாட்டிக்கொண்டு உயிரை விடுகிறது. பணம், பெயர், புகழ் இந்த மூன்று தான் மனிதனுக்கு விரிக்கப்படுகின்ற வலை. மீனைப் பார்த்து பாடம் காற்றுக்கொண்ட மனிதன், இரைக்காக உயிரை விட மாட்டான்.

• மெழுகுவர்த்தி:-

வாழ வழி காட்டும் ஆசிரியர்களில், மிகவும் 10வது ஆசிரியர் மெழுகுவர்த்தி. இருள் சூழ்ந்த அறைக்குள் ஒளியை வீசுவதே மெழுகுவர்ததியின் சிறப்பு. அந்த மெழுகுவர்த்தி தான் இருக்கும் அறைக்கு வெளிச்சம் அளிக்க,  உருகி உருகி தன்னையே வருத்திக் கொள்கிறது. அது போலதான் மனித வாழ்க்கையும். மனிதன் தான் வாழும் பூமிக்கு வெளிச்த்தை அளிக்க வேண்டும்.

“நாடென்ன செய்தது எனக்கு

என்ற கேள்விகள் கேட்பது எதற்கு?

 நீ என்ன செய்தாய் அதற்கு

என்று நினைத்தால் நன்மை உனக்கு!”

• என்ற பாடல் எனக்கு நினைவுக்கு வருகிறது.

இந்த பூமி நமக்கு வாழ நல்ல இடமும், வாழத் தேவையான ஆதாரங்களும் கொடுத்துள்ளது. அதை நாம் தான் மாசுபடுத்தி விடுகிறோம். அப்படி இல்லாமல், அந்த மெழுகுவர்த்தியைப் போல, எந்த ஒரு எதிர்பார்ப்பும் இன்றி உன் நாட்டிற்க்கும், வீட்டிற்க்கும் நன்மை செய். அந்தத் தெளிவு தான் வாழ்க்கை நமக்கு அளிக்கும் வெளிச்சம். இருளில் மூழ்கி இருக்கும் சகோதரனே சகோதரியே! வெளிச்சம் நோக்கி வாருங்கள். வாழ்க்கையில் நமக்கு வாழக் கற்றுத் தரும் ஆசிரியர்களை நினையுங்கள், பாடம் சொல்லித் தரும் பள்ளி ஆசிரியர்களையும் போற்றுங்கள். இதைப் பின் பற்றினால், வாழ்க்கை வசந்தமாகும். இந்த ஆசிரியர்கள் சொல்லித் தரும் பாடத்தை அறிந்து தெளிவு பெறுவோம். தெளிந்த அறிவோடு வாய் திறந்து சொல்வோம்,

“வணக்கம் அய்யா”!

என்றும் அன்புடன்,

பத்ரிநாத் சீனிவாசன்

 

நிம்மதி நிம்மதி உங்கள் சாய்ஸ்

மெழுகுவர்த்தி எரிகின்றது 03

நிம்மதி நிம்மதி உங்கள் சாய்ஸ்

வாழ்வில் மனிதனாய் பிறந்த நம் அனைவருக்குமே நன்றாக வாழவேண்டும் என்ற எண்ணம் உண்டு; ஆனால், நல்லவனாக வாழவேண்டும் என்ற எண்ணம் உள்ளதா என்றால் அது நிச்சயம் சிந்திக்க வேண்டிய ஒன்று தான். நாம் நல்லவர்களாகத்தான் வாழ்கிறோம். ஆனால், நமக்காக அல்ல; பிறருக்காக! நம் மனசாட்சிக்கு நல்லவனாக வாழ்கிறோமா என்றால், நிச்சயமாக இல்லை!

நம்மை நாமே இதுதான் உலகம் என்று ஏமாற்றிக் கொள்கிறோம்.

நாம் நமது வாழ்வில் பாதி நேரம் பிறர் என்ன நினைப்பாரோ! இது அவருக்கு பிடிக்குமா? யார் எப்படி போனால் நமக்கென்ன, நாமும் நமது குடும்பமும் நன்றாக இருந்தால் போதும் என்று சுயநலமாக நினைப்பது போன்ற தவறான சிந்தனைகளால், ஒரு குறுகிய வட்டத்திற்குள் வாழ்கிறோம்.

நான், எனது, என்ற சிந்தனை எவனுக்கு அதிகம் இருக்கிறதோ அவன் இந்த உலகிற்கு பயனற்ற உயிரினம் ஆகிறான்; அவன் வாழ்க்கையும் அவனது சிந்தனையை போலவே இருளில் மூழ்கிப்போகிறது; பிறருக்கு பயன்படும்படி எவன் வாழ்கிறானோ! அவனே மனிதனாகிரான்! அவனது வாழ்வில் வெளிச்சம் உண்டாகிறது. அவனே நிம்மதியான வாழ்க்கை வாழ்கிறான்! நிம்மதி நிம்மதி உங்கள் சாய்ஸ் என்பார்கள். நிம்மதி என்பது நமக்குள் இருப்பது. அதை நாம் தான் உணரவேண்டும். நிம்மதியற்ற வாழ்க்கையில் தத்தளிக்கும் சகோதரனே! சகோதரியே! மெழுகுவர்த்தி எரிகின்றது. ஏன் இன்னும் இருளில் மூழ்கி இருக்க வேண்டும்? வாருங்கள்! வெளிச்சம் நோக்கி பயணிக்கலாம்.

மெழுகுவர்த்தி எரிகின்றது 03:-

நாம் எப்படி நிம்மதியாக வாழ வேண்டும் என்று நம்மை சுற்றி இருப்பவர்களே கற்றுத் தருவார்கள். ஆனால் அதை நாம் உணர்வது இல்லை.

அன்று ஒரு நாள் நான் பேருந்தில் பயணித்துக் கொண்டிருந்தேன். முதல் நாள் இருந்த மனக் கலக்கத்தில், சரியான தலைவலி. நிம்மதி அற்ற நிலை. அப்பொழுது பேருந்தில் திடீரென ஒரு சத்தம். ஒரு நடுத்தர வயது மனிதர்; சுமார் 45 வயது இருக்கும். தனது செல்ஃபோனில் யாரோ ஒருவரிடம் மிகவும் சத்தம் போட்டு பேசிக்கொண்டிருந்தார். பேருந்தில் இருந்த அனைவரும் அவரையே வேடிக்கை பார்த்தனர். அப்பொழுது அங்கு இருந்த இன்னொரு மனிதர். அவருக்கும் அதே வயது இருக்கலாம்.

அவர் நடத்துனாரிடம் சென்று….

யோவ்! அந்த ஆளை உடனடியா பஸ்சை நிறுத்தி இறக்கி விடு. இல்லை என்றால், நான் இறங்கிக்கறேன் என்றார்.

சற்றும் யோசிக்காத நடத்துனர் உடனடியாக விசில் அடித்து, தன்னிடம் முறையிட்டவரை இறங்கிக்கொள்ளுமாறு கேட்டுக் கொண்டார். இது அவருக்கு மட்டும் ஆச்சரியம் அளிக்கவில்லை; அதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த எனக்கும் அதிர்ச்சி அளித்தது.

யோவ்! உனக்கு என்ன திமிர்! யாரை பஸ்சை விட்டு இறங்க சொல்ற? என்று சண்டைக்கு வந்தார்.

பொறுமையை கடைப்பிடித்த அந்த நடத்துனர் நிதானமாக பதில் அளித்தார்.

சார். நான் உங்களை இறங்க சொல்லவில்லை. நீங்களாகத்தான் இறங்குவேன் என்று சொன்னீங்க! எனக்கு நீங்க 50 பேர் மட்டும் பாசேஞ்சர் இல்ல. ஒரு நாளைக்கு 1000 பேருக்கு மேல நான் கடந்து போகணும். உங்களோட சண்டைக்கெல்லாம் நான் கவலைப்பட்டா, நான் நிம்மதியா வேலை செய்ய முடியாது. பஸ்ல நீங்க தான் சார் கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கிட்டு போகணும். அவரை போய் இறங்குங்கன்னு நான் கேட்க முடியாது. உங்களையும் நான் சமாதானப்படுத்த முடியாது. இதுக்கு நான் கவனம் செலுத்துனா! எனக்கு தலைவலி வந்துடும். நாள் முழுக்க எல்லா பயணிகள் கிட்டயும் எறிஞ்சு விழுவேன். அவங்க பதிலுக்கு சண்டைக்கு வருவாங்க. இது எனக்கு தேவையா!

5 நிமிஷத்துல உங்க இடம் வந்துடும், டென்ஷன் ஆகாம, உங்க வேலையைப் பார்க்கப் போங்க என்றார்.

எனக்கு அப்படி ஒரு ஆச்சரியம். அவருக்கு என்ன ஒரு சிந்தனை. அவரது பொறுமையைக் கண்டதும் நான் அவரைத் தலைவணங்க நினைத்தேன்.

அடுத்த சில நொடிகளில் இந்த மனிதரும் நடத்துனரைப் பார்த்து கத்த ஆரம்பித்துவிட்டார். அதே பொறுமையுடன் அவரிடம் சென்ற நடத்துனர், இப்போ நீங்க சத்தம் போடறீங்காணு யாராவது என்கிட்ட சொன்னா! நான் உங்களை இறங்கிக்க சொல்ல முடியுமா சார்! என் மேல் கோபம் இருந்தால் மன்னித்துக் கொள்ளுங்கள். அமைதியாக உங்கள் நாளைத் தொடங்குங்கள்.

நிம்மதி நிம்மதி உங்கள் சாய்ஸ் சார் என்றார்.

வெட்கம் தாங்க முடியாமல் அந்த நபர் பேருந்தில் இருந்து இறங்கிச் சென்றார். எனது கவலைகள் மறந்து தெளிவான ஒரு மனநிலை உருவானது. அன்று அந்த நடத்துனர் எனக்கு ஒரு ஆசிரியர் போலக் காட்சி அளித்தார்.

அந்த சில நிமிடங்களில் எனக்கு சில சிந்தனைகள் தோன்றியது. நாம் எப்பொழுதுமே நமது பார்வையிலேயே ஒரு நோக்கம் உண்டாக்கிக் கொள்கிறோம். அடுத்தவர் நிலையில் இருந்து பார்ப்பது இல்லை.

ஒவ்வொரு நாளும், ஒவ்வொரு நொடியும் நாம் விதமான மனிதர்களை சந்திக்கிறோம். ஒவ்வொரு மனிதர்களும் ஒவ்வொரு மாதிரி. அனைவருக்கும் பிடிக்கும் படி வாழ்வது கடினம். ஆனால், நமக்குப் பிடித்த வாழ்க்கை பிறருக்கு எந்தத் தீங்கும் தராத வாழ்க்கையை, நம்மால் நிச்சயம் வாழ முடியும். நிம்மதி என்பது நம்மை சுற்றிதான் இருக்கிறது. ஆனால், நமக்குள் இருக்கும் அந்த ஈகோ என்ற பேய், நம்மை நிம்மதியில்லாமல், போட்டி, பொறாமை, பழி வாங்கும் குணம், போன்ற தீய எண்ணங்களை உருவாக்கி இருளில் தள்ளிவிடுகிறது.

உங்களால் முடிந்த உதவியை பிறருக்கு செய்யுங்கள். உதவியில் சிறியது பெரியது என்ற பாகுபாடு கிடையாது. ஒருவர் பயன்பெரும் உதவி எதுவானாலும் அது பெரியதே! உதவி செய்ய முடியாவிட்டாலும் பிறருக்கு தொல்லை செய்யாத வாழ்வும் சிறப்பே! பிறரிடம் விட்டுக் கொடுத்து போவதும், பிறர் தவரை மன்னிப்பதும், நமது தவரை உணர்வதும், அதை ஒத்துக்கொள்ள துணிவதும்தான் நிம்மதியான வாழ்க்கைக்கு மந்திரம்.

பக்கத்து வீட்டுப் பையன் 1100 மதிப்பெண் வாங்கினால், நம் பிள்ளையும் வாங்க வேண்டும் என்று அர்த்தம் இல்லை. அடுத்த வீட்டுப் பெண் 50,000 சம்பாதித்தால், நமது பிள்ளையும் அதே வருமானம் வாங்க வேண்டும் என்று அர்த்தம் இல்லை. அவரவர் உழைப்பிற்கு அவரவர் பலன் பெறுவர். அதற்காக போலியான வாழ்க்கை வாழ்வது தான் பெரியது. பிறரை ஏமாற்றாத, பிறருக்கு துன்பம் விளைவிக்காத எந்த ஒரு வாழ்க்கையும் நிம்மதியான வாழ்க்கைதான்.

இன்று பல இளைஞர்கள், காதலால் மன அழுத்தம் கொள்கிறார்கள். இளம் வயதில் காதல் வருவது சகஜமே! ஆனால், எல்லா காதலும் வெற்றி பெறுவது இல்லை. அதோடு வாழ்க்கை முடிந்துவிடுவதும் இல்லை.

ஒரு பெண் நம்மைக் காதலிக்கிறாள் என்று வைத்துக் கொள்வோம். ஒரு 3 அல்லது 4 ஆண்டுகள் அது தொடர்கிறது. ஆனால், ஒருநாள் அவள் திடீரென இது வேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டு, வேறு ஒருவரை திருமணம் செய்து கொள்கிறார். நாம் நிம்மதி அற்று தவிப்பதுண்டு. ஆனால், அந்தப் பெண்ணின் நிலையில் சற்று சிந்தித்துப் பாருங்கள். இன்று அவள் திருமணமாகி ஒரு குழந்தைக்குத் தாயாகவே கூட இருக்கலாம். ஆனால், நாம் இன்னமும் வாழ்க்கையின் நோக்கம் தெரியாமல் இருக்கும் நிலையில் இருக்கலாம். நம்மை நம்பிக் காத்திருந்தால் அந்தப் பெண்ணின் நிலை என்னவாகி இருக்கும்? சற்று சிந்தித்துப் பாருங்கள். இந்த நிலையில் அவள் செய்தது சரியே! அதை உணர்ந்து வாழ்வில் அடுத்த இலக்கை நோக்கி நாம் பயணித்தால், வெற்றி நிச்சயம்.

இதை உணர்வதே, வாழ்வில் நிம்மதி அளிக்கும். நிம்மதி அற்ற இருளில் மூழ்கி இருக்கும் நண்பா! மெழுகுவர்த்தி எரிகின்றது. இன்னும் ஏன் இருளில் மூழ்கி இருக்க வேண்டும்? வெளிச்சம் நோக்கி பயணிக்கலாமே! அந்த வெளிச்சம் என்ன தெரியுமா!

“நிம்மதி நிம்மதி உங்கள் சாய்ஸ்”

என்றும் அன்புடன்,
பத்ரிநாத் சீனிவாசன்.

தொடரும்….

 

அவன் பண்ணா OK வா?

கோழி வந்ததா! முதலில் முட்டை வந்ததா!

இந்தக் கேள்வி இன்று வரை பதில் கூற முடியாத ஒன்றாகவே இருக்கிறது. ஆனால், இதற்கு சிலர் முதலில் வந்தது “சேவல்” என்று சாதூரியமாக பதில் கூறுவது உண்டு. இந்த இடத்தில் தான் பிறக்கிறது ஆணின் ஆதிக்கம்.

ஆண் என்பது நெடில்; பெண் என்பது குறில் என்று “இறைவி” திரைப்படத்தில் ஒரு அழகான கருத்து சொல்லப்பட்டிருக்கும்.

ஆணாகப் பிறப்பதில் தவறில்லை; நம்மை நெடில் என்று கர்வம் கொள்வது தான் தவறு.

ஆதாம் ஏவால் காலம் தொடங்கி, இன்று வரை ஆணினம், பெண்ணினத்தை அடிமைப்படுதியே வைத்திருக்கிறது.

பெண்களின் முழு சக்தியையும், அவர்களை உணரவிடாமல் ஆண் அடிமையாகவே வைத்து, அவர்களை இருளில் மூழ்கச் செய்கிறான் என்கிறார் உலக ஆன்மீக சிந்தனையாளர் ஓஷோ!

ஆனால், பெண்கள் முன்னேற்றத்திற்கு ஆண் மட்டும்தான் காரணமா! ஒரு பெண்ணின் வெற்றிக்குப் பின்னாலும் ஒரு ஆண் இருப்பதாகக் கூறுகிறோமே! பெண்களுக்கும் இந்த சரிவில் பங்கு உள்ளதுதானே என்பது மற்றொரு பார்வை.  பெண்கள் சிலர் பெண்ணியம் பேசுவதாக நினைத்துக் கொண்டு தவறான பாதையில், மாபெரும் இருளை நோக்கிச் செல்கிறார்கள் என்ற கருதும் நிலவுகிறது.

அப்படி என்றால் எது பெண்ணியம்? பெண்ணியம் என்பது பெண்களுக்கான செய்தி மட்டும் அல்ல; அதில் ஆண்களும் இணைந்தே இடம் பெறுகிறார்கள்!

ஆண்; பெண்; இந்த இரண்டு இனங்களும் உணர வேண்டிய, அடைய வேண்டிய வெளிச்சமாக, எனது சிறிய அறிவிற்கு, இந்தக் காலத்தின் நிலையை உணர்ந்து எட்டிய சில கருத்துகளை பதிவு செய்ய விரும்புகிறேன்! இதில் கூறப்படுவது அனைத்தும் எனது கருத்து மட்டுமே!

சிலருக்கு இதில் மாற்றுக்கருத்து இருக்கலாம்; ஒரு ஆணாக, ஆணும் பெண்ணும் இந்த சமுதாயத்தில் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்ற எனது எதிர்பார்ப்பை இந்தக் கட்டுரையின் வாயிலாக பதிவு செய்கிறேன்.

அதற்கான மெழுகுவர்த்தியை ஏற்ற முயற்சிக்கிறேன்! மெழுகுவர்த்தி எரிகின்றது! வாருங்கள் வெளிச்சம் நோக்கிப் பயணிக்கலாம்.

மெழுகுவர்த்தி எரிகின்றது 02:-

பெண்ணியம் சார்ந்து ஒரு கட்டுரையை நான் எழுதப் போவதாக எனது தோழி ஒருவரிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது, பெண்ணியம் பற்றிப் பேச நீ யார்? ஆண்களாகிய நீங்கள் தானே எங்கள் சுதந்திரத்தைப் பறித்தீர்கள் என்று கொட்டித்தீர்த்தாள்!

பறித்தவர்கள் தானே கொடுக்க முடியும் என்பதே எனது பதிலாக இருந்தது. இன்று வரை பெண்ணியத்திற்காகவும், பெண் விடுதலைக்காகவும் காலத்தால் அழியாத கவிதைகளைத் தந்த பாரதியும் ஒரு ஆண்தானே! அவனை விட பெண்ணியம் பற்றி வேறு யாரும் கூறிவிட முடியுமா என்ன!

“கற்பு நிலையென்று சொல்லவந் தாரிரு

கக்ஷிக்குமது பொதுவில் வைப்போம்

வற்புறுத்திப் பெண்ணைக் கட்டிக் கொடுக்கும்

வழக்கத்தைத் தள்ளி மிதித்திடுவோம்!”

என்று கற்பு என்பது ஆண் பெண் இருவருக்கும் பொதுவாக வைக்கப்பட வேண்டிய ஒன்று என்று, அன்றே பாடிவிட்டுச் சென்றிருக்கிறான் புதுமைக் கவி.

ஆனால், இன்றைய நிலை அப்படி இருக்கிறதா! சில பெண்கள் உலகம் போற்றும் அளவிற்கு வளர்ந்து பெயர் பெற்று வரும் நிலையில், பல பெண்கள் இன்னும் இருளிலேயே இருக்கிறார்களே!

நீ பண்ணா OK வா?

ஒரு பெண் கல்லூரியில் படிக்கிறாள்; அவள் எல்லோருடனும் சகஜமாகப் பழகக் கூடிய குணம் கொண்டவள்; ஆண், பெண் என்ற வித்தியாசம் இல்லாமல் கள்ளம் கபடம் இன்றி பழகுகிறாள்; ஆனால், அவளுக்கு இந்த ஆண் சமுதாயம் வைக்கும் பெயர் என்ன தெரியுமா?

“ITEM” {இழிவான வார்த்தைகளைத் தமிழில் கூற விரும்பவில்லை).

அப்படிப் பெயர் வைத்து இகழ்பவர்கள் உண்மையில் யார் தெரியுமா?

அவள் அதுவரை பழகாதவர். இது ஒரு பொறாமையின் வெளிப்பாடு என்றே நான் கருதுகிறேன். ஒருவேளை அவள் அவரோடு பழகி இருந்தால், அப்படி ஒரு இழுவான சொல்லை இவர்கள் பயன்படுத்தி இருக்கமாட்டார்கள்.

நம்மோடு ஒரு பெண் பழகும்போது மட்டும் இனிக்குமா என்ன?

சரி. இதையே வேறொரு கோணத்தில் சிந்திப்போம்! ஒரு ஆண், எல்லா பெண்களுடனும் சகஜமாகப் பழகுகிறான். அவனது நோக்கம் ஒருவேளை தவராகவே கூட இருக்கலாம். ஆனால், அவனுக்கு இந்தச் சமுதாயம் வைக்கும் பெயர் என்ன தெரியுமா!

“PLAYBOY”.

அவனை ஏன் யாரும் ஆண் “ITEM” என்று கூறுவதில்லை!

ஒரு பெண் சுதந்திரமாகப் பேசி பழகுவதில் நாம் குற்றம் கண்டு பிடிப்பதால்தான், பல பெண்கள் இன்னமும் தங்களது ஆசைகளைப் பூட்டி புதைத்துவிடுகிறார்கள்.

இதை விட கொடுமை என்ன தெரியுமா! ஒரு பெண் நெருங்கிப் பழகினாலே, அதை காதலாக நினைத்துக் கொள்ளும் அற்ப குணம் கொண்ட ஆண் இனம். அவள் தோழனாகவோ, சகோதரனாகவோ இருக்க முடியாதா என்ன!

பள்ளிப் பருவம் முதல் நாம் ஒரு உறுதிமொழி எடுப்போமே நினைவிருக்கிறதா!

“All Indians are my brothers and sisters” என்று.

அப்பொழுது தங்கள் வாயை MUTE MODEல் போட்டவர்களின் அற்ப சிந்தனை அது.

அவன் பண்ணா OK வா?

பெண்ணியம் புதைந்து போவதற்கு மற்றொரு காரணம் பெண்களேதான்! பெண்ணியம் என்பது ஆண்கள் செய்யும் தவறை பெண்களும் செய்வதல்ல;

ஆண் செய்யும் தவறுகளைத் தவிர்த்து, சிறந்த ஒழுக்க நெறிகளோடு வாழ்ந்து காட்டுவதே உண்மையான பெண்ணியம்.

ஆண் குடிக்கிறான்; புகைக்கிறான்; விலை கொடுத்து சுகம் தேடுகிறான்; இது அனைத்தும் ஆண்கள் செய்யும் பாவச் செயல்களாகும்.

அவன் பண்ணா OK வா! அதை நானும் செய்வேன் என்று பெண்கள் கேட்பது உரிமை அல்ல! முட்டாள்தனம்.

இவை அனைத்தும் ஆண்கள் செய்தாலும், பெண்கள் செய்தாலும், அது தவறு என்று உணருவதே அறிவு நமக்குத் தரும் வெளிச்சம்.

பெண்கள் ஆணோடு பழகுவதிலும் சில கட்டுப்பாடுகள் வைத்துக் கொள்வது அவசியம்! பெரிய போர் வீரனுக்கும் பாதுகாப்புக் கவசம் அவசியம். அதுபோலவே தங்கள் உரிமைகளுக்காகப் போராடி, மாற்றம் கொண்டுவர விரும்பும் பெண்கள், தங்களுக்கென ஒரு பாதுகாப்பு அரண் அமைத்துக்கொள்வது அவசியம்.

காரணம், ஒரு ஆணாக சொல்கிறேன், MEN WILL BE MEN. எவ்வளவு நல்லவனாக ஒரு ஆண் இருந்தாலும், அவனுக்குள் இருக்கும் ஆண் என்ற உணர்வு ஒருநாள் நிச்சயம் வெளிப்படலாம். அது ஆணின் தவறு அல்ல. இயர்க்கையின் நியதி; அறிவியலும் கூறுகிறதே!

இந்தக் கருத்தை முன் வைக்கும் நானும் இதில் அடக்கம்.

என்னிடமும் சரி, மற்ற ஆண்களோடும் சரி. சற்று முன் எச்சரிக்கையோடு பழகுவது நல்லது.

“OPPOSITE POLES ATTRACT EACH OTHER” என்று.

எது பெண்ணியம்?

“ஆணுக்குப் பெண் இணையாக;

பெண்ணுக்கு ஆண் துணையாக!

அன்னமாய் நடந்துவரும் நடை;

பார்ப்பவரை வணங்கவைக்கும் உடை!

ஒழுக்கம் தவறாமல் இருக்கும் நெறி;

சாதித்துக் காட்ட நினைக்கும் வெறி!

ஒற்றுமை கலையாது நிற்க வேண்டும்;

தீமையை உமிழ்ந்துத் தள்ள வேண்டும்!

சிறகுகளை விரித்துப் பறக்க வேண்டும்;

கல்வியில் சிறந்து விளங்க வேண்டும்!

ஒருவரை ஒருவர் போற்ற வேண்டும்;

ஆணோடு உலகத்தை ஆள வேண்டும்!”

இந்த சிந்தனைதான் உலகம் சிறந்து விளங்க, பெண்கள் தலை நிமிர்ந்து நிற்க, வாழ்க்கை தரும் வெளிச்சம்.

சகோதர சகோதரிகளே!

மெழுகுவர்த்தி எரிகின்றது!

ஏன் இன்னும் இருளில் மூழ்கி இருக்க வேண்டும்? வாருங்கள் ஒன்றாக இணைந்து வெளிச்சம் நோக்கி செல்லலாம்.

தொடரும்…

 

மெழுகுவர்த்தி எரிகின்றது

ஆசிரியரின் குறிப்புகள்:-

பெயர்:- பத்ரிநாத் சீனிவாசன்.

இந்தப் பதிவில் நான் எதையும் புதியதாக சொல்லவில்லை. இது அனைத்தும் நீங்கள் தினந்தோறும் பார்ப்பவை; பலர் சொல்லிக் கேட்டவை. ஆனால், இதை சிந்திக்க நமக்கு நேரம் இல்லை. எனவே, பல செய்திகளைக் கோர்த்த மாலையாக இதை உங்களிடம் சமர்ப்பிக்கிறேன்.

இருள் சூழ்ந்த ஒரு அறைக்குள், வெளிச்சம் உண்டாக்க மெழுகுவர்த்தி ஏற்றப்படுகிறது. ஆனால், அந்த வெளிச்த்தை விட்டு விலகி, சிலர் இருளிலேயே இருந்து விடுகிறார்கள்; சிலர் வாழ்வு முழுவதும் இருளிலேயே இருந்து, இறந்தும் விடுகிறார்கள். நாம் வாழ்வில் சந்திக்கும் சவால்களும், பிரச்சனைகளும்தான் அந்த இருள். அதிலே நமக்குக் கிடைக்கும் வெளிச்சம்தான், அறிவு. அந்த அறிவை நாம் எப்படிப் பயன்படுத்துகிறோம் என்பதில்தான் நமது வாழ்க்கையே இருக்கிறது.

மெழுகுவர்த்தி எரிகின்றது 01:-

ஒரு தெருவிளக்கு எரிந்துகொண்டிருந்தது. அமாவாசை இருள் சூழ்ந்த அந்த இரவில், அந்த தெருவிளக்கு மட்டுமே ஒளி தரும் காரணியாக இருந்தது. அந்த ஒளியில், ஒரு ஏழை மாணவன் படித்துக் கொண்டிருந்தான். சிறிது நேரத்தில் ஒரு திருடன் அங்கே வந்தான். அந்த நாள் முழுவதும் அவன் திருடிய பொருட்கள் அனைத்தையும் சரிபார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அந்த தெருவிளக்கு அனைவருக்கும் பொதுவானது. ஆனால், அதை உபயோகம் செய்த இருவரது மனநிலையும் வேறு. இதில் தவறு அவரவர் தங்களது அறிவை உபயோகம் செய்யும் விதத்திலேயே இருக்கிறது. ஆனால், அதை உணராத நாம் நம்மைக் காத்துக் கொள்ள, அந்த தெருவிளக்கின் மீது பழியைப் போடுகிறோம்.

சரி அப்படி உண்மையிலேயே எல்லோரும் நம் அறிவை சரியாக பயன்படுத்திட முடியுமா! அப்படிப் பயன்படுத்தினால் இந்த உலகமே வாழும் சொர்க்கம் ஆகிவிடுமே என்ற அய்யப்பாடு எழுகிறது. ஆனால், ஒரே செயலை நாம் வெவ்வேறு விதமாகப் பார்க்கிறோம். எனவே, மனிதர்கள் இன்னும் இருளிலேயே இருக்கிறோம் என்பது எனது கருத்து.

உதாரணமாக,

இந்திய எல்லையில், இந்தியாவும் சீனாவும் போர் புரிகிறது என்று வைத்துக்கொள்வோம். போரில் சீன இராணுவ வீரர்கள் ஒன்றிணைந்து இரண்டு இந்திய இராணுவ வீரர்களை சுட்டுக் கொன்றுவிடுகிறார்கள். அத்தகைய தருணத்தில் நாம் என்ன சொல்வோம்? அப்பாவி இராணுவ வீரர்களை, அயோக்கிய சீனர்கள் கொன்று வெறியாட்டம் நடத்தியுள்ளனர் என்று புலம்புவோம். நாம் நமது வீரர்களின் தியாகத்தை நினைத்துப் பெருமைப்பட வேண்டும் என்பதில் எந்த மாற்றுக் கருதும் இல்லை. ஆனால், இதற்கு சீன இராணுவ வீரர்களின் செயலைக் குறைகூறுவது நியாயமகுமா?

சரி! இதையே வேறொரு கோணத்தில் சிந்தித்துப் பார்ப்போம். இந்திய இராணுவ வீரர்கள் ஒன்றிணைந்து, இரண்டு சீன இராணுவ வீரர்களை சுட்டுக் கொன்றுவிட்டார்கள் என்று வைத்துக்கொள்வோம். இது சீன இராணுவத்திற்க்கும், சீனர்களுக்கும் இரங்கல் செய்தி. ஆனால், நமக்கு மட்டும் எப்படி அது சந்தோஷச் செய்தி ஆகிறது. இந்திய இராணுவத்தைப் பாராட்டி, சீனர்களின் துயரத்தைக் கொண்டாடுகிறோம். அவர்களும் அவருடைய கடமையைத்தானே செய்தனர்! அவர்களும் தங்களது தேசப்பற்றைத்தானே வெளிப்படுத்தினார்கள்? ஒருவரின் தேசப்பற்று நமக்கு பெருமையாகவும், இன்னொருவர் தேசப்பற்று சிறுமையாகவும் எப்படித் தோன்றுகிறது. இதிலே, மனிதநேயம் எங்கே சென்றது? அறிவு என்ற வெளிச்சம் எங்கே மறைந்தது? எந்த உயிரானாலும் ஒன்றுதானே! இவை அனைத்திற்க்கும் காரணம், நான், எனது குடும்பம், எனது மொழி, எனது ஊர், எனது மாநிலம், எனது நாடு என்ற பற்றின் வெளிப்பாடு.

பற்று ஒரு மனிதனை மழுங்கச் செய்கிறது. அவனது சிந்தனையை தடுக்கிறது. அவனை சுயநலம் ஆக்குகிறது. இந்தப் பற்று ஒருவனை விட்டு எப்பொழுது செல்கிறதோ அப்பொழுதுதான் அவனோ/ அவளோ முழுமை அடைய முடியும். ஆண், பெண் என்பது வெறும் பாலினம்; வெள்ளை, கருப்பு என்பது வெறும் நிறம்; உறவுகள் எல்லாம் குறுகிய கால பந்தம்; உயரம் குள்ளம் என்பது வெறும் தோற்றம்; அறிவாளி முட்டாள் என்பது ஒருவரது கருத்து; பணக்காரன் ஏழை என்பது வெறும் நிலை; காதல் என்பது ஒருவித ஈர்ப்பு; இந்த உடல் மண்ணுக்கு சொந்தம்; இந்த ஆன்மா நிலையற்றது; இந்த ஆன்மா என்பது கடவுளுக்கு சொந்தமானது; கடவுள் என்பவன் இது அனைத்தையும் உணர்ந்து வெளிச்சத்தில் வாழ்பவன். இதை உணர்ந்தால் நீயும் கடவுளாகலாம்.

இருளில் மூழ்கியிருக்கும் சகோதரனே! சகோதரியே! சற்று விழித்துக்கொள்ளுங்கள்! “மெழுகுவர்த்தி எரிகின்றது”! இருளில் மூழ்கியிருக்காமல், அதன் வெளிச்த்தை நோக்கிப் பயணப்படுங்கள். வாழ்க்கை வளமாகும்.

தொடரும்………